Skip to main content
“ฉันไม่ต้องการแม่เพิ่มอีกคน เพราะฉันมีอยู่แล้วคนนึง แม่บังคับให้ฉันใส่เสื้อผ้าหนาๆ อุ่นๆ เมื่อต้องออกไปนอกบ้านได้ แต่ไม่ใช่กับพีเอ” เพนนี เพพเพอร์ นักสิทธิด้านคนพิการกล่าว
วีลแชร์ไฟฟ้าควบคุมด้วยสายตา ด้วยเทคโนโลยี Eye tracking เพียงใช้สายตาจ้องไปยังทิศทางที่ต้องการไป วีลแชร์นี้ก็จะเคลื่อนตัวมุ่งไปยังทิศทางนั้นทันที
เปิดตลาดนโยบายในฝันของคนพิการ เพิ่มกระบวนการยุติธรรมของคนพิการ-ผู้ช่วยคนพิการโดยรัฐ-ส่งเสริมท้องถิ่นกำกับหน่วยงาน-ระบุความพิการให้ชัดเจนและตอบสนองความต้องการมากขึ้น
จากข้อมูลของกรมส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ ในปี 2560 จำนวนคนพิการที่ขึ้นทะเบียนในประเทศไทย มีทั้งสิ้น 1,808,524 คน คิดเป็นร้อยละ 2.75ของประชากรทั้งประเทศ โดยแยกเป็นเพศชาย 953,541 คน และเพศหญิง 854,984 คน เป็นคนพิการทางการเคลื่อนไหวหรือร่างกาย 880,662 คน หรือร้อยละ 48.69 ของจำนวนคนพิการทั้งหมดในประเทศ ซึ่งมีอายุระหว่าง 22-59 ปีร้อยละ 47.18 และมากกว่า 60 ปีขึ้นไปร้อยละ 52.97
ทวิตเตอร์ตอบสนองข้อเรียกร้องจากผู้ใช้งานด้วยการอัพเดทแพลตฟอร์มใหม่ โดยให้ความพิการเป็นหนึ่งในกลุ่มเป้าหมายที่ทวิตเตอร์คุ้มครองผ่านการทวีต (Tweet) ข้อความบนหน้าทวิตเตอร์ รวมทั้งหากพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพที่เป็นการข่มขู่ คุกคามอันเนื่องมาจากความเกลียดชังความพิการ ก็สามารถแจ้งต่อทวิตเตอร์ได้เช่นกัน
เวลาเดินบนทางเท้า หลายคนคงเคยสังเกตเห็นแผ่นกระเบื้องสีเหลือง (หรือบางแห่งเป็นแผ่นโลหะ) ที่มีรูปร่างเป็นแถบนูนเส้นตรงและยังมีแบบจุดนูนกลมตะปุ่มตะปั่มเต็มไปหมดโดยไม่รู้ว่ากระเบื้องพวกนี้มีไว้ทำอะไร มีการใช้งานอย่างไร หรือเอามาเรียงต่อกันเพื่อความสวยงามเท่านั้น?
ปัจจุบันประชากรโลกให้ความสำคัญกับเสรีภาพ สิทธิมนุษยชน และความเท่าเทียมมากขึ้น โดยเฉพาะความเท่าเทียมทางเพศระหว่างชาย-หญิง ที่กลายเป็นหัวข้อสำคัญในการขับเคลื่อนความเท่าเทียมในสังคมของโลกยุกโลกาภิวัตน์ แต่กระนั้นเองก็ยังมีความไม่เท่าเทียมที่ถูกกดทับยิ่งกว่าคือความเป็นหญิงและความพิการ
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา บริษัท ระบบขนส่งมวลชนกรุงเทพ จำกัด(มหาชน) ออกชี้แจ้งข้อเท็จจริงผ่านทางเพจ รถไฟฟ้าบีทีเอสกรณีเหตุการณ์ที่มานิตย์ อินทร์พิมพ์ หรือซาบะ
ไทยสมายล์ เปิดตัวการบริการ "อักษรเบรลล์" และ "ภาษามือ" เพื่ออำนวยความสะดวกคนพิการทางสายตาและการได้ยินเข้าถึงระเบียบความปลอดภัยและการปฏิบัติตัวบนเครื่องบิน
เราเจอบุญรอดครั้งแรกตอนที่เราทั้งคู่กำลังจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย เขานั่งอยู่บนม้านั่งตรงนั้นเหมือนไม่มีความพิการ จนเขาเริ่มเดิน ท่าเดินที่โยกไปโยกมา บวกกับแขนที่เกร็งก็พอทำให้เรารู้ว่า มีบางอย่างผิดปกติ แต่สิ่งที่แตะความสนใจของเรากลับไม่ใช่ความผิดปกตินั้น แต่เป็นความช่างคุยและความเป็น 'ผู้หญิง' ในตั