“ ฝ่าลู่ทางชีวิตต้องคิดเฝ้าย้อมใจ โลกมืดมนเพียงใดหัวใจอย่าคร้ามเกรง ตั้งหน้าชื่นเอาไว้ย้อมใจด้วยเพลง ไยนึกกลัวหวาดเกรงยิ้มสู้ ”
ความพิการเป็นอุปสรรคสำคัญอย่างหนึ่งในการใช้ชีวิตของมนุษย์ การมีอวัยวะไม่ครบสมบูรณ์ทำให้หลายคนไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ หลายกรณี รัฐซึ่งมีฐานะเป็นเจ้าของคนพิการนั้นจำเป็นต้องเข้ามาให้ความช่วยเหลือในด้านต่างๆ ตั้งแต่การฟื้นฟูไปจนถึงจัดหาสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ ในการใช้ชีวิต
เนื่องในวันผู้หญิงนักปกป้องสิทธิสากล โพรเทกชัน อินเตอร์เนชั่นแนล ร่วมกับสถานทูตแคนาดาประจำประเทศไทย จัดงานเปิดตัวไดอารี่บันทึกความหวังและความฝันของหญิงนักปกป้องสิทธิ พร้อมอ่านแถลงการณ์เรียกร้องให้รัฐมีมาตรการที่ชัดเจนในการคุ้มครอง ปกป้อง ดูแลผู้หญิงนักปกป้องสิทธิ
แผนพัฒนาชีวิตคนพิการให้ดีขึ้นและเลี้ยงตัวเองได้ นับเป็นสิ่งที่หลายประเทศให้ความสำคัญ เช่นเดียวกับประเทศโมร็อกโก ที่มีการส่งเสริมพัฒนาอาชีพของคนพิการ โดยสมาคมฮาดาฟ องค์กรที่ทำงานเพื่อบูรณาการทางสังคมและอาชีพของคนพิการทางจิต ซึ่งช่วยให้เยาวชนที่พิการมีอาชีพและยังช่วยเปลี่ยนมุมมองเกี่ยวกับความพิการอีกด้วย
อุบัติเหตุระหว่างทำงานเป็นเรื่องที่มีโอกาสเกิดขึ้นได้กับทุกคน ซึ่งเมื่อเกิดขึ้นแล้วนอกจากจะทำให้ได้รับบาดเจ็บแล้ว บางรายยังถึงขั้นเสียอวัยวะจนพิการหรืออาจถึงขั้นเสียชีวิต
กลิ่นขนมปังไส้หมูหยองอบอวลไปทั้งคันรถตู้
แต่ละประเทศมีสิทธิขั้นพื้นฐานให้ประชาชนในประเทศแตกต่างกันไป ไม่ว่าจะสิทธิในการศึกษา สิทธิการเข้าถึงการรักษาพยาบาล การอำนวยความสะดวกในการเดินทางด้วยขนส่งมวลชนต่างๆ แม้กระทั่งสิทธิในการที่จะประกอบอาชีพเพื่อเลี้ยงตัวเอง ไม่เว้นแม่แต่คนพิการ
อุบลราชธานี — ในเช้าหลังฝนตกกลางเดือนพฤษภาคมปี 2546 ชายวัย 32 ปีจากบ้านทุ่งเสด็จ ตำบลโดมประดิษฐ์ อำเภอน้ำยืน เดินตามหลังน้องชายขึ้นไปบนภูเขาใกล้หมู่บ้านซึ่งเป็นบริเวณพรมแดนระหว่างประเทศไทยและกัมพูชา เพื่อไปหากบและหน่อไม้ตามปกติวิสัยของเขาและคนอื่นๆ ในหมู่บ้านแถบนี้
ปลัดกระทรวงแรงงานย้ำกระทรวงแรงงาน มุ่งมั่นให้คนพิการมีอาชีพ มีรายได้ และมีคุณภาพชีวิตที่ดีแบบยั่งยืนโดยฝึกทักษะฝีมือแรงงาน-สนับสนุนภาคเอกชนจ้างงานตามมาตรา 35
หากชีวิตของคนพิการที่นับย้อนไปเมื่อหลายสิบปีก่อนเป็นละครชีวิตเรื่องหนึ่ง ก็คงมีเรื่องราวว่า เมื่อพ่อแม่มีลูกพิการขึ้นมา ก็จะถูกคนรอบข้างเห็นว่าเป็นเคราะห์กรรม แม้แต่ตัวคนพิการเองก็ถูกล้อเลียน เห็นเป็นสิ่งแปลกแยก พ่อแม่จึงเลือกที่จะเก็บลูกไว้ในบ้าน ไม่เห็นว่าการศึกษาเป็นสิ่งสำคัญสำหรับคนพิการ คนพิ