ตอนที่มอลลี่ ลิชเธนวาลเนอร์ สาวที่เป็นโรควิตกกังวลเห็นเจ้าเหมียวไร้หูสีขาวชื่อโอธิทิสครั้งแรก เธอก็เข้าใจได้ทันทีเลยว่าเจ้าเหมียวและเธอเกิดมาเพื่อกันและกัน เจ้าของเก่าทิ้งไปหลังจากที่โอธิทิสผ่าตัดซีสต์ที่หู จนมันไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกต่อไป ไม่มีใครต้องการเลี้ยงเจ้าโอธิทิส นอกจากมอลลี่ที่เคยเลี้ยงลูกสุนัขหูหนวกมาก่อน จนรู้วิธีการอยู่กับสัตว์เลี้ยงที่มีความบกพร่องมาพอสมควร
มอลลี่นั้นเป็นโรควิตกกังวลจากการประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ การมีเพื่อนสัตว์เลี้ยงสักตัวจะช่วยให้อาการของเธอบรรเทาลง เธอกล่าวว่า โอธิทิสเป็นแมวที่อ่อนไหวที่สุดเท่าที่เคยมีมา มันมักคลอเคลียกับมอลลี่อยู่ตลอดเวลา โดยเฉพาะเวลาที่เธอเครียดหรือมีอาการตื่นตระหนก โอธิทิสเป็นสิ่งเดียวที่ช่วยให้เธอใจเย็นลงได้ และเธอก็ไม่ได้ต้องช่วยอะไรเจ้าเหมียวเป็นพิเศษเลยด้วยซ้ำเกี่ยวกับความพิการที่มันมี
โรควิตกกังวลเป็นโรคที่พบได้ทั่วไป โดยมีสถิติการเกิดโรคร้อยละ 15 ของประชากร ผู้หญิงมีแนวโน้มเป็นโรคนี้มากกว่าผู้ชายร้อยละ 60 และมีอายุเฉลี่ยของการเริ่มเป็นโรคคือ 11 ปี โรควิตกกังวลเกิดจากทั้งประสบการณ์ส่วนตัว ปัจจัยทางพันธุกรรมที่อาจถ่ายทอดในครอบครัว หรือเหตุการณ์ที่กระทบจิตใจ โดยจะมีอาการแตกต่างกันออกไป เช่น กลัวต่อเหตุการณ์ สถานที่ สิ่งของที่ไม่อันตราย จนกระทบต่อการใช้ชีวิตประจำวันมาอย่างน้อย 6 เดือน และมักมีอาการทางกายร่วม เช่น หัวใจเต้นเร็ว เหงื่อออก สั่น นอนไม่หลับ ฯลฯ
โรควิตกกังวลหรือตื่นกลัวอาจมีอาการกำเริบขึ้นเมื่อมีสิ่งกระตุ้นให้เกิดความรู้สึกกลัวอย่างฉับพลัน ซึ่งอาการมักคงอยู่ได้หลายนาทีจนถึงครึ่งชั่วโมง โดยสถานที่หรือสถานการณ์บางอย่างสามารถกระตุ้นให้เกิดอาการกำเริบได้ในบางคน และอาจเกิดขึ้นโดยไม่มีสัญญาณเตือนมาก่อนก็ได้ นอกจากนี้ การมีอาการวิตกกังวลกำเริบบ่อยๆ อาจเป็นสัญญาณของโรคหวาดระแวงได้
ภาพโอธิทิสจาก www.boredpanda.com
แปลและเรียบเรียงจาก
https://www.boredpanda.com/earless-cat-otitis-emotional-support/?utm_source=facebook&utm_medium=social&utm_campaign=organic
https://www.honestdocs.co/anxiety/anxiety-symptoms
