Skip to main content

“เป็นคนพิการอย่าหมกมุ่นสิ! ไม่มีความรู้สึกแล้วจะมีเซ็กส์ไปทำไม?”

เป็นถ้อยคำที่ฟังแล้วสะท้อนถึงการตัดสินปนสงสัย ที่มีต่อคนพิการบาดเจ็บไขสันหลังในเรื่องเซ็กส์ของพวกเขา เมื่อหลายคนอาจมองว่า ร่างกายขยับไม่ได้ ไม่รู้สึกร้อน เย็น และเสียวซ่าน แล้วยังจะมีเซ็กส์กันไปทำไม?

วันนี้ บี เพื่อนคนพิการบาดเจ็บไขสันหลังจะมาบอกเล่า ประสบการณ์เซ็กส์ของคนพิการบาดเจ็บไขสันหลัง ให้คลายสงสัย เพื่อให้คนเข้าใจว่าคนพิการและเซ็กส์ไม่ได้เท่ากับหมกมุ่นเสมอไป หากแต่เป็นส่วนหนึ่งของความเป็นมนุษย์ และไม่ว่าคุณจะพิการหรือไม่พิการ ทุกคนล้วนมีความต้องการในเรื่องเพศ และเซ็กส์ไม่ใช่เรื่องน่าอายที่ต้องถูกปกปิดและกดทับไว้ไม่ให้พูดถึง 

รู้จักบีและความเปลี่ยนแปลงของร่างกาย

บี : เมื่อ 17 ปีที่แล้ว ช่วงปิดเทอมปีสองผมกลับบ้านที่จังหวัดเลย เย็นวันหนึ่งหลังจากเล่นบาสเกตบอลกับเพื่อนเสร็จผมขี่มอเตอร์ไซค์กลับบ้านและบอกเพื่อนว่าจะแยกไปเอาของแล้วก็จะกลับมารับไปส่งที่บ้าน แต่หลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้แล้ว ลืมตามาอีกทีที่โรงพยาบาล ตอนนั้นเห็นขายังอยู่ครบ แม้มีสายระโยงระยางเต็มตัว แต่ทำไมไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลย จนน้องสาวเอากระจกมาให้ดูเลย เห็นว่าหน้าครึ่งหนึ่งมีเลือดอาบ  น้องเล่าให้ฟังว่า ผมเกิดอุบัติเหตุชนประสานงานกับรถกะบะ ตอนนั้นมีคนขับรถผ่านมา เห็นผมนอนจองกองเลือดอยู่ หยุดหายใจไปแล้ว ด้วยความหวังดีจึงรีบยกผมพาดบ่าเพื่อขึ้นรถตุ๊กๆ ของเขาที่จอดอยู่ ไปส่งโรงพยายาบาล แต่การช่วยเหลือนั้นไม่ถูกวิธีเลยทำให้กระดูกไขสันหลังข้อที่ T4 และ T5 ชอกช้ำ

เรียนรู้ ยอมรับ ปรับตัว 

หลังจากออกจากโรงพยาบาลผมก็มีความรู้สึกของร่างกายไม่เท่ากัน ด้านหน้ารู้สึกช่วงเหนือราวนมขึ้นไป ส่วนใต้ราวนมลงมาไม่รู้สึกเลย ด้านหลังรู้สึกถึงช่วงกลางหลัง แม้ร่างกายเปลี่ยนไปแต่ลุงก็เตือนสติว่า ผมมีสิ่งที่ดีอยู่ในตัว ควรเปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาสโดยใช้พรสรรค์เรื่องการวาดรูปที่ได้เรียนมา หลังจากนั้นผมเริ่มเขียนรูปจากความทรงจำตอนไปภูกะดึงและภูหลวง หลังจากแสดงรูปที่หอศิลป์เจ้าฟ้าก็ขายงานได้ ช่วงนั้นผมพยายามฝึกช่วยเหลือตัวเอง ทั้งฝึกสวนฉี่ ถ่ายหนัก อาบน้ำ แต่งตัว ขึ้นลงรถวีลแชร์ เข็นรถวีลแชร์เองเพราะอยากช่วยเหลือตัวเองได้ชำนาญ ด้วยความที่ผมอยู่กับที่ไม่เป็น พออยู่บ้านนานๆ ก็รู้สึกเบื่อจึงดรอปเรียนไว้แล้ว มาเช่าบ้านใกล้ๆ ลุงที่จังหวัดนครปฐม 

เรียนรู้เซ็กส์บนความเปลี่ยนแปลง

ก่อนพิการผมเคยมีเซ็กส์มาก่อน แต่พอพิการแรกๆ ก็สงสัยเหมือนกันว่า บาดเจ็บไขสันหลังจนร่างกายไม่รู้สึกและขยับไม่ได้ แล้วอวัยวะเพศจะแข็งตัวหรือเปล่า จะมีเซ็กส์ได้ไหม จึงใช้มือลองจับกระตุ้นก็พบว่าแข็งตัวได้ ยังมีความรู้สึกอยู่บ้าง จากนั้นผมก็ทดลองช่วยตัวเอง ลองไปเรื่อยๆ ดูว่าต้องกระตุ้นยังไงให้ตื่นตัว สังเกตว่าแข็งตัวได้นานไหม ทำยังไงถึงจะถึงจุดสุดยอดได้  จากนั้นผมก็เริ่มกลับมาหลั่งน้ำอสุจิได้ และไม่ได้ต่างจากตอนก่อนพิการ อย่างไรก็ดี คนบาดเจ็บไขสันหลังแต่ละคนอาจรู้สึกไม่เหมือนกัน และใช้ระยะเวลาในการฟื้นฟูแตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับความรุนแรงของการบาดเจ็บ

คนมักสงสัยว่า พิการแล้วมีเซ็กส์ไปทำไม

ผมมองว่าเซ็กส์ไม่ได้ตอบสนองความต้องการหรือความใคร่เท่านั้นแต่เซ็กส์เป็นเรื่องธรรมชาติของคนทุกคน ต่อให้พิการหรือไม่พิการ หลายๆ คนมีความรัก มีความต้องการ ผมยังหนุ่มก็อยากมีแฟน อยากมีครอบครัว อยากมีลูก จึงมองว่า เซ็กส์เป็นองค์ประกอบหนึ่งของของความรักในชีวิตคู่เช่นเดียวกัน

ประสบการณ์เซ็กส์เมื่อมีความพิการ

เซ็กส์ครั้งแรกหลังจากพิการเกิดขึ้นกับแฟนที่ไม่พิการ ก่อนมีเซ็กส์กัน ผมกับแฟนจะเปิดใจคุยกันอย่างตรงไปตรงมา ทั้งเรื่องนิสัยส่วนตัว ความชอบในเรื่องต่างๆ รวมทั้ง เรื่องเซ็กส์ด้วย โดยเฉพาะข้อจำกัดที่ผมมี  เช่น แฟนต้องขึ้นด้านบนนะ จังหวะใช้จังหวะแบบไหน อาจเสร็จยากรับได้ไหม นอกจากนี้ต้องเรียนรู้ความชอบของแต่ละคน อย่างบางคนชอบจูบ ชอบเล้าโลม ชอบออรัลเซ็กส์ที่หน้าอก ส่วนบางคนชอบออรัลเซ็กส์ที่คลิตอริส เมื่อรู้ความชอบของกันและกันแล้วก็สามารถทำตามความต้องการได้

การพูดเรื่องเพศไม่ได้ทะลึ่งหรือลามก แต่เป็นการเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตร่วมกันการทำให้คู่ของเรามีความสุขเรื่องเซ็กส์ได้อาจช่วยทำให้ความสัมพันธ์ราบรื่นขึ้นด้วย

ก่อนมีเซ็กส์ต้องเตรียมตัวยังไง

ปัญหาหนึ่งของการบาดเจ็บไขสันหลังคือควบคุมฉี่ไม่ได้ ก่อนจะมีเซ็กส์ผมต้องสวนฉี่ออกให้หมดก่อน ไม่อย่างนั้นฉี่อาจจะเล็ดออกมาได้ นอกจากนี้ยังอาจเจอว่าอวัยวะเพศแข็งตัวได้ไม่นาน อาจต้องก็กินยาประเภทไวอากร้าภายใต้คำแนะนำของแพทย์เรื่องปริมาณยาที่เหมาะสมกับตัวเรา 

ทัศนคติของสังคมต่อเรื่องเซ็กส์ของคนพิการ

เคยได้ยินเพื่อนหลายคนพูดว่า พิการแล้วทำไมยังหมกมุ่นเรื่องเซ็กส์ ผมคิดว่าคนพิการไม่ได้หมกมุ่นเรื่องเพศ สังคมนั่นแหละที่ขาดความรู้และเอาสิ่งที่ตัวเองไม่รู้มาปิดกั้นผ่านการตัดสินตีค่าด้านลบ ในต่างประเทศมองเรื่องนี้เป็นเรื่องปกติ มีสื่อ และหนังหลายเรื่องเกี่ยวกับเรื่องเซ็กส์ของคนพิการ จนคนก็เรียนรู้และมองว่าเป็นเรื่องปกติ สังคมบ้านเราจำกัดความว่าเซ็กส์ไม่จำเป็น สำหรับคนพิการ ถ้าพิการแล้วก็อย่ามีเลย เรื่องนี้หากมองแบบไทยๆ ก็มีสถานะค่อนข้างแย่อยู่แล้ว พอบวกกับมายาคติเรื่องความพิการที่ถูกสร้างผ่านสื่อ ที่นำเสนอว่าคนพิการน่าสงสาร ต้องรอเงินบริจาค ยิ่งทำให้คนมองเรื่องเพศและคนพิการไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ 

ความเข้าใจเรื่องเพศและความพิการควรสร้างสรรค์อย่างไร 

เราต้องมีภาพจำเหล่านี้ในสื่อ อาจเป็นละครที่เจาะลึกเกี่ยวกับเรื่องเซ็กส์ อาจทำเป็นซีรีย์ ท่ีชวนทบทวนคำจำกัดความประเพณีความดีงามของสังคมใหม่ การพูดคุยกันเรื่องเซ็กส์ควรเป็นเรื่องธรรมดา ตั้งแต่ระดับครอบครัว และสังคมเพราะปัจจุบันบางครอบครัวยังรับไม่ได้เลย บ้างก็มองว่าไม่สามารถยอมรับได้หากลูกตัวเองมีแฟนเป็นคนพิการ เรื่องเซ็กส์เป็นสิ่งที่ต้องพูดคุยได้ สื่อต้องเลิกทำให้คนพิการดูอ่อนแอ ไม่เอาความพิการมาล้อเลียนกันผ่านรายการตลก และควรสร้างสรรค์เนื้อหาประเด็นคนพิการที่ต่างออกไป 

สิ่งที่อยากฝากถึงเพื่อนที่บาดเจ็บไขสันหลัง

ผมอยากให้คุณลองทำอะไรใหม่ๆ ในสิ่งที่ไม่เคยทำบ้าง ทุกอย่างต้องเริ่มจากตัวเอง กล้าที่จะบอกว่าชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ข้อจำกัดและความต้องการคืออะไร ตอนนั้นคุณจะสามารถหาคนที่มีเคมีตรงกัน ทั้งเรื่องการใช้ชีวิตและเซ็กส์ เซ็กส์ไม่จำเป็นต้องสอดใส่ การให้ความอบอุ่นผ่านการกอด การสัมผัสกัน การเล้าโลมกัน สิ่งเหล่านี้สามารถเป็นความสุขในชีวิตได้เช่นกัน 

#ThisablemeXราษฎรพิการ